شناخت اجزای لب

لب‌ها، ساختارهای آناتومیکی انعطاف‌پذیر نرمی که حاشیه دهان اکثر مهره‌داران را تشکیل می‌دهند، متشکل از اپیدرم سطحی (پوست)، بافت همبند و (در پستانداران معمولی) یک لایه ماهیچه‌ای هستند.

در انسان پوست بیرونی شامل مو، غدد عرق و غدد چربی (چربی) است. لبه های لب ها با پوست قرمز مایل به قرمزی پوشیده شده است که گاهی به آن مرز سرخجه می گویند و به وفور دارای انتهای عصبی حساس است. پوست مایل به قرمز یک لایه انتقالی بین بافت بیرونی مودار و غشای مخاطی داخلی است. سطح داخلی لب ها با یک غشای مخاطی مرطوب پوشانده شده است. در نوزادان تازه متولد شده سطح داخلی بسیار ضخیم تر است، در لبها غدد چربی و برآمدگی های کوچکی به نام پاپیلا وجود دارد. به نظر می رسد این سازگاری های ساختاری به فرآیند مکیدن کمک می کند. بیشتر اجزای تشکیل دهنده هر لب توسط عضله orbicularis oris که دهانه را احاطه کرده است تامین می شود. این عضله و سایر ماهیچه ها که به سمت گونه ها میروند، تغییرات زیادی را در شکل و حالت لب ها ممکن می سازند.

بیماری‌هایی که به‌ویژه لب‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند عبارتند از هرپس سیمپلکس (تاول‌های تب یا زخم‌های سرد) و لکوپلاکیا (لکه‌های سفید که ممکن است پیش سرطانی باشند). در مردان مسن، زخم‌هایی که در مرز سرخابی لب پایین قرار دارند اغلب سرطانی هستند. همچنین ممکن است لبه ها در اثر خشک شدن بیش از حد در اثر آب و هوا، محرک های شیمیایی، رطوبت ناکافی به دلیل عفونت یا در واکنش به آنتی بیوتیک ها ترک خورده و ملتهب شوند.